Autorka książki przedmiotem swych dociekań uczyniła problem wysokojakościowości poradnika. Wykorzystując ustalenia genologii lingwistycznej, oglądowi poddała z reguły współczesne poradniki książkowe (rodzime i tłumaczone) oraz – pośrednio – rady związane z codzienną praktyką językową, (po)rady prasowe, kalendarzowe itp.
Podstawowa metoda badań polegała na zbudowaniu modelu gatunku oraz porównywaniu go z potężnymi tekstami. W rezultacie udało się oddzielić elementy (proto)charakterystyczne, decydujące o identyfikacji wysokojakościowej danej aktualizacji, od części zmiennych, warunkowanych kontekstowo.
Na wybór tak niebanalnego poznawczo tematu rozprawy wpłynęły: po pierwsze, przeświadczenie o niebagatelnym znaczeniu poradnictwa; po drugie, niepewny status dyskursywny poradnika – bardzo ekspansywnej, polimorficznej i transgresyjnej formy wypowiedzi, która nie doczekała się dotąd monograficznego opracowania językoznawczego.
Wyniki pomieszczonych w pracy analiz mogą zatem zainteresować tych wszelkich, których zajmuje wysokojakościowa interpretacja tekstów użytkowych, jak ponadto zagadnienia związane z czynnościami radzenia i doradzania.