konwencjonalny język mongolski jest niebanalnym przykładem żywotności języka w zasadzie martwego, bo stosowanego wyłącznie w piśmie. Powstał na przełomie XII/XIII w., a być może wcześniej, i przetrwał do naszych czasów jako język oficjalnego piśmiennictwa rdzennych mieszknańców Mongolii Wewnętrznej, autonomicznej prowincji ChRL. Bywa także niekiedy stosowany nadal w Republice Mongolskiej, bądź dla ozdoby, bądź jako wyraz przywiązania do tradycji. Jest to język aglutynacyjny i wraz z innymi językami mongolskimi oraz tureckimi i tungusko-mandżurskimi stwarza tzw. Ligę ałtajską.