Gładka szabla ułańska replika broni wz 1934 bez pochwy marki Płatnerze hiszpańscy
chwilowy brak towaru
- Producent: PŁATNERZE HISZPAŃSCY
- Kategoria: Repliki broni białej
- Rodzaj: szabla
WYOBRAŹ SOBIE JAK TA spektakularna REPLIKA BRONI UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.
UWAGA - artykuł JEST realizowanY W HISZPAŃSKIM ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM (TEN nieszablonowY towar JEST wytwarzanY całkowicie RĘCZNIE Z WYSOKOWĘGLOWEJ STALI TOLEDAŃSKIEJ, KTÓRA cenionA JEST ZA wyjątkowo prawidłowĄ JAKOŚĆ).
Prezentowany model jest wierną repliką ściśle nawiązującą do oryginału. Szabla nie jest naostrzona ani dopasowany do ostrzenia (nie pasuje do fechtunku). Ostrze (głownia) wykonane jest ze stali toledańskiej polerowanej. Polerowanie jest wykonywane do uzyskania jednolitej, matowej, gładkiej struktury. Zalecamy aby co jakiś czas głownia i pochwa były konserwowane bardzo cienką powłoką oliwki albo innego natłuszczającego środka (pomoże to w utrzymaniu wysokiej jakości artykułu).
Obie strony ostrza są kompletnie gładkie - pod grawer okolicznościowy.
Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI
Materiał:
wysokowęglowa stal toledańska, drewno, mosiądz
DŁUGOŚĆ: 95cm
WAGA: 1,1 kg
"Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, polska kawaleria używała szabli różnych wzorów po byłych zaborcach, a także francuskich. Kilka polskich wytwórni podjęło wówczas produkcję szabel (Fabryka Borowskiego, Fabryka "Perkun"), lecz nie była to produkcja na dużą skalę. W 1934 roku Instytut technologiczny Uzbrojenia w Warszawie opracował nowy wzór szabli bojowej dla polskiej kawalerii, którego produkcję powierzono Hucie Ludwików w Kielcach. Model ten oznaczono jako szabla wzór 34 (S. Wz.34). Od rozpoczęcia produkcji w 1936 do wybuchu wojny w 1939 tworzono ok. 40.000 tych szabel w czterech seriach po 9.999 egzemplarzy, o wyjątkowo dobrych własnościach bojowych i sporej wytrzymałości. Miały one zamkniętą rękojeść; długość głowni od ostrza pióra do nasady – 82 cm. Aby szabla wz. 1934 zakwalifikowana została do odbioru musiała:
* przebić sztychem blachę grubości 2 mm poprzez spuszczenie głowni z wysokości 2 metrów;
* pięciokrotnie przeciąć pręt stalowy o średnicy 5 mm na podkładzie ołowianym bez uszkodzenia ostrza;
* przejść próbę uderzenia grzbietem i płazem głowni w obły pień twardego drewna bez pęknięć okładziny i uszkodzenia głowni;
* głownia oparta na drewnie i poddana ręcznemu naciskowi kilkakrotnie i obustronnie (strzałka ugięcia 150 mm w każdą stronę) nie mogła się odkształcić;
* pochwa płasko ułożona na dwóch podkładkach (przy szyjce i ostrodze), obciążona ciężarem 120 kg, nie mogła wykazać odkształceń ani pęknięć;
Szabla ta pozostała zaprojektowana wyłącznie jako szabla kawaleryjska i była ostatnią polską szablą bojową.
1 lipca 1938 Wojsko Polskie posiadało 39.564 takich szabel".
1-Szabla [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2011-01-31 20:10Z [dostęp: 2011-02-22 12:23Z]. Przystępny w Internecie:http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Szabla&oldid=25186707
