Ósmy tom Systemu Prawa Karnego Procesowego został poświęcony zagadnieniom dowodowym, które w nauce procesu karnego zaliczane są nie tylko do najważniejszych, ale także nieprzystępnych i kontrowersyjnych.
Dość powiedzieć, że sporne są pojęcia dowodu i dowodzenia. Nie ma zgody co do systematyki dowodów, a także ich nazw. Dyskusyjne są kryteria wyróżnienia poszczególnych rodzajów dowodów. Liczne polemiki wywołuje kwestia dopuszczalności dowodów i numerus clausus środków dowodowych.
aktualnie debata skupia się wokół dowodów nielegalnych i dopuszczalności wprowadzenia ich do procesu karnego i oceny, a także możliwości autonomicznej oceny czynności dowodowych poprzez pryzmat ich poprawnieści i proporcjonalności.
Zagadnienia dowodowe stanowią jednocześnie materię o istotnie znacznym znaczeniu dla praktyki ścigania i wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych. Nie będzie przesadne powiedzenie,widocznym, jeśli nie najważniejszym zadaniem organów ścigania jest zbieranie informacji i dowodów, a zadaniem sądu ich ocena.
Dowody stanowią podstawę podjęcia każdej czynności procesowej i mają decydujące znaczenia dla rozstrzygnięcia o przedmiocie cyklu. Z wprowadzenia Na tom ósmy Systemu Prawa Karnego Procesowego składają się cztery woluminy.
W pierwszych dwóch częściach, oddawanych właśnie do rąk Czytelników, omówiono tzw. Materialne prawo dowodowe, czyli: podstawy prawa dowodowego; ewolucję prawa dowodowego i teorii dowodów; zakazy dowodowe.
Kolejne dwie części, które ukażą się we wrześniu br., poświęcone są formalnemu prawu dowodowemu i obejmują zasady innowacyjnania dowodowego, a także samo innowacyjnanie dowodowe. Tom ósmy to rezultat pracy czterdziestu sześciu autorów pochodzących ze wszelkich liczących się ośrodków naukowych w kraju.
Opracowanie znamionuje wysoki poziom naukowy z bogatą bazą źródłową, rzetelność wywodów i obiektywny charakter wniosków.