Włochy Zestaw pistoletów z herbem na drewnie (8033075840976)

WYOBRAŹ SOBIE JAK TA atrakcyjna REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.

WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.

WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.

(WTR-235)

Materiał:
pistolety: stop cynku i aluminium oraz drewno postarzane
zawieszka: drewno postarzane

Producent: Włochy

wymiary z zawieszką
długość 44 cm
wysokość: 43 cm
waga: 2,4 kg

Repliki pistoletów są zdejmowane.

Uwaga! W komplecie pusty strzał można oddać tylko z praworęcznego pistoletu.

To nie są blaszana zabawki tylko realistyczne repliki, których wagę poczujesz w rękach (waga i wymiary wzorowane na oryginale).

Nasze repliki broni palnej produkowane są ze specjalnych stopów, co uniemożliwia dostosowanie ich do wystrzeliwania jakiejkolwiek amunicji (nasze repliki są pozbawione jakichkolwiek cech broni w rozumieniu ustawy o broni i amunicji). Nie jest to broń prawdziwa pozbawiona cech użytkowych w rozumieniu ustawy o broni i amunicji, gdzie proces pozbawiania cech użytkowych jest bardzo rygorystycznie dostosowywany prawem (specjalne zakłady rusznikarskie itp.). Nasze repliki nie stanowią broni lub jej przeróbek i jako repliki mogą być kupowane bez zezwoleń. Repliki broni palnej w naszym sklepie stanowią wyłącznie artykuły dekoratywne.

Poniżej kilka niebanalnych danych:

"Broń czarnoprochowa - wariant broni palnej w której wystrzelenie pocisku jest rezultatem gwałtownego spalania czarnego prochu. Dziś taką broń w użyciu bojowym prawie zupełnie zastąpiła broń, w której spalane są przeróżnego typu prochy bezdymne, tzw. Nitro.

Bronią czarnoprochową są wszystkiego typu działa i broń ręczna wytworzone do końca XIX wieku (a także ich późniejsze repliki), gdyż w tym wieku wynaleziono inne materiały miotające poza prochem czarnym, głównie widocznie produktywniejsze i nie generujejące dymu (prochy bezdymne). Broń czarnoprochowa była przeważnie ładowana odprzodowo, tj. Od strony lufy, osobno prochem i pociskiem, ewentualnie wieloma pociskami, różnorodnymi elementami uszczelniającymi takimi jak przybitki, flejtuchy. Istnieją również liczne przykłady broni czarnoprochowej odtylcowej, np. Niemiecki model 1842, tzw. Karabin Dreysego. W późnej broni czarnoprochowej wykorzystywano amunicję scaloną, bocznego bądź centralnego zapłonu, w papierowych gilzach albo łuskach.

W działach i wczesnej ręcznej broni palnej, np. Rusznicach, samopałach, proch zapalał tlący się lont umieszczony w otworze w lufie w miejscu, gdzie znajdował się ładunek. Od XV wieku w broni ręcznej stosowano najróżniejsze typu mechanizmu odpalającego ładunek za pociągnięciem spustu - zamki: lontowy, kołowy, skałkowy, kapiszonowy, iglicowy (stosowany w broni na amunicję scaloną, w głównej mierze w 2. Połowie XIX wieku), występujące w licznych wariacjach. Większość egzemplarzy broni czarnoprochowej odprzodowej miała lufę gładką, ze względu na trudności techniczne wykonania gwintu, a także z zasady kłopotliwe ładowanie broni gwintowanej od przodu, kiedy pocisk trzeba było przepchnąć przez całą lufą, uważając aby go nie odkształcić. Istniały jednak egzemplarze gwintowane, przeznaczone niezwykle do polowania, dla strzelców wyborowych itp. W późniejszej broni odtylcowej lufę najczęściej gwintowano, w ten sposób widocznie zwiększając jej celność. W broni ręcznej dedykowanej do strzelania śrutem - niektórych strzelbach myśliwskich, garłaczach, a także w kartaczach, gwintu nigdy nie użytkowano. Broń czarnoprochowa może być asygnowana do strzelania zarówno kulami, pociskami niekulistymi (tylko gwintowana), jak i śrutem"1.

"Zamek skałkowy to zamek ręcznej broni palnej odprzodowej, potocznie nazywanej flintą, od ang. Flint - krzemień, w którym zapalenie prochu na panewce następuje od iskier powstałych przy uderzeniu skałki (krzemienia) zamocowanej w szczękach kurka o krzesiwo (płytkę metalową) przymocowane z prawej strony broni. Po naciśnięciu spustu broni,kurek ze skałką opadał na krzesiwo. Iskry padały na panewkę z prochem zapalając go. Płomień z panewki poprzez otwór zapałowy z boku lufy dostawał się do komory powodujac zapłon ładunku prochowego. Zamek skałkowy wynaleziony został ok. 1570 roku, a rozpowszechnił się na początku XVII w, wypierając wcześniej użytkowane zamki lontowe i kołowe. Zastąpienie pirytu użytkowanego w zamku kołowym krzemieniem pozwoliło na uproszczenie i potanienie konstrukcji, a przy tym znaczne uproszczenie obsługi broni. Zamek skałkowy stosowany był powszechnie od XVII do połowy XIX wieku (do końca broni odprzodowej), zastąpiono go przez zamek kapiszonowy, następnie przez broń odtylcową.

Zamek skałkowy rodzaju francuskiego - wynaleziony ok 1630 roku. Zmiany tego zamka skałkowego polegały na tym, iż pokrywa panewki i krzesiwo stały się jedną częścią stwarzając najpopularniejszy rodzaj zamka skałkowego na świecie. Prawie wszystkie muszkiety i karabiny z XVIII-XIX wieku były zaopatrzone w ten rodzaj zamka"2.

1-Broń czarnoprochowa [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2008-09-6 12:41Z [dostęp: 2008-09-9 17:21Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bro%C5%84_czarnoprochowa&oldid=13980739

2-Zamek skałkowy [online]. Wikipedia: wolna encyklopedia, 2007-08-19 07:23Z [dostęp: 2008-09-9 17:15Z]. Przystępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Zamek_ska%C5%82kowy&oldid=9113557