Książka gromadzi rozważania na temat terytorium i terytorialnego rozmiaru rozwoju. Opisano czynniki, które decydują o dynamice tego rozwoju, a także warunków włączania się lokalnych gospodarek w prędki i trudny proces globalizacji. Myślą przewodnią jest analiza relacji społeczeństwo - gospodarka, co w praktyce przekłada się na relacje terytorium lokalne - przedsiębiorstwo. Pokazano, w jaki sposób przestrzeń określa własną autonomię i logikę cyklów rozwoju. Następuje odejście od interpretacji przestrzeni pojmowanej w kategoriach statycznego miejsca lokalizacji zasobów i podmiotów gospodarczych w stronę ujęcia intensywnego, w którym terytorium definiowane jest przez pryzmat relacji i dynamiczność lokalnych aktorów i kapitał społeczny i instytucjonalny. Terytorium generuje przestrzeń instytucjonalną - proponuje bliskość instytucjonalną wyrosłą ze zbioru wspólnych procedur, ustalonych zasad i interakcji zachodzących pomiędzy podmiotami. Wspólne reguły gry tworzone przez wspólne zwyczaje i zasady (instytucje nieformalne) tworzą ramy funkcjonowania gospodarki, są bazą dla koordynacji działań gospodarczych, sprzyjają zamianie informacji, procesom kooperacji, interaktywnego i kolektywnego działania. Instytucje nieformalne są zlokalizowane i powiązane z terytorium (np. Normy kulturowe, przyzwyczajenia), a poziom bliskości instytucjonalnej warunkuje zakres i sposób, w jaki podmioty czy organizacje koordynują swoje zachowania rynkowe.